มนุษย์แก้ว

 

1.

 

ข้างในตัวคุณ มีบางสิ่งแตกสลายอยู่ คุณไม่มีวันรู้จนกระทั่งโลกรอบๆคุณสั่นสะเทือน เศษแก้วเคลื่อนขยับ บาดอยู่ข้างในโดยที่คุณไม่รู้

 

พอ วางสายจากเธอ คุณก็รีรออยู่พักหนึ่ง อากาศยะเยือกของโรงแรมหรูหรา สงบนิ่งเลื่อนลอยโคมไฟนวลตาเสียดเย้ย เป็นแสงกะพริบของป้ายไฟและขบวนรถที่เคลื่อนไปเลื่อนไหลอยู่เบื้องนอก หัวใจคุณเต้นหนักหน่วงก่อนจะโพสท์กระทู้ลงไป

อีกสองนาทีก็มี คนติดต่อมา คุณแลกรูปกับอีกฝั่ง เด็กหนุ่มอ่อนวัยกว่าคุณหน้าท้องเนียนเรียบ และเครื่องเครา คุณรู้สึกผิดแต่คุณก็ทำลงไปคุณคุยกับเด็กหนุ่มตกลงให้เขามาหาที่โรงแรม  คุณมาสัมมนาสามวัน จองห้องเดี่ยวและยอมจ่ายส่วนต่างอย่างไม่มีเหตุผล คุณคิดว่าเธอจะมาด้วย แต่เธอไม่ได้มา คุณจองห้องเดี่ยว เปลือยกายนอนดูทีวีในอากาศยะเยือก จนเด็กหนุ่มโทรเข้ามา คุณจึงลงไปรับที่ลอบบี้

 

คุณปกปิดความตื่นเต้นไว้ไม่ได้ มือคุณเย็นเฉียบและออกจะสั่นน้อยๆ เด็กหนุ่มดูสบายๆ มีกลิ่นหอมติดมากับตัวเขาด้วย คุณกังวลว่าคุณจะดูน่าเกลียดหรือเปล่า คุณพยายามทำตัวแสร้งว่านี่ไม่ใช่ประสปการณ์ใหม่ เด็กหนุ่มกุมมือคุณในลิฟท์ คุณจับสังเกตเรื่องมือเย็นๆนั่นได้ พอเข้าไปในห้อง คุณก็ไม่ได้รุกเร้าเหมือนที่คิดเอาไว้ คุณหันรีหันขวาง เด็กหนุ่มนั่งบนขอบเตียง คุณชวนดื่มคุณรับคำ คุณหยิบเหล้าขวดจิ๋วๆจากมินิบาร์ของห้องแล้วเริ่มต้นดื่ม

 

พอ สายฝนหล่นลงมา พอลมกลางดึกพัดผ่าน คุณก็กระหายบางอ้อมกอด อ้อมกอดที่เศษแก้วในตัวคุณจะบาดอ้อมแขนแปลกหน้าจนเป็นแผลเหวอะหวะ คุณจึงหนีไปอยู่ในที่ที่มืดและอับชื้น อย่างน้อยถ้าอยู่ในที่ที่ไม่มีสายลม คุณก็พอจะปล่อยให้ความมืดที่มีหนามแหลมได้โอบกอด และทิ่มแทงคุณกลับคืน

 

คุณ ปฏิเสธจริงจังว่าคุณเหงา คุณเร่ร่อนอยู่หน้าจอมาพักใหญ่แล้ว ตอนที่เห็นกระทู้นั้น  โรงแรมอยู่ไม่ไกลจากห้องเช่าของคุณ คุณจึงตอบรับ เลือกรูปที่ดูเซกซี่ของคุณส่งไป ดูไม่ใช่สเปกของคุณเลย ผิวคล้ำ ท้วม แต่ก็ดูไร้พิษสงอะไร ผีเสื้อนับพันบินอยู่ในอก คุณสนทนา คุณรู้ว่าชายคนนั้นมาจากที่อื่น คุณรู้จักโรงแรมที่ว่า มันดูหรูหราและปลอดภัยดี ชายคนนั้นดูสุภาพ และคุณขึงขังตั้งเด่ คนรักของคุณจะไม่กลับมาคืนนี้ หรือไม่ว่าคืนไหนๆ เขาไปที่อื่นเสมอ และที่อื่นๆด้วย คุณตกค้างอยู่ในห้องเช่าไม่มีหน้าต่าง  คุณตอบรับนัด ออกไปข้างนอก

เสมอในห้องไม่มีหน้าต่างของคุณ เขาจะปิดไฟทุกดวงในห้อง แทบจะมืดสนิท เหลือเพียงช่องแสงเหนือประตูเท่านั้นที่ยอมให้แสงมัวซัวผ่านเข้ามาในห้อง สองคน คุณกับเขา นอนกอดก่ายฟังเพลงรัก เขาไม่เคยบอกคุณว่าเขาเขียนอะไรอยู่ คุณตกหลุมรักเขาเพราะเขาเขียนเรื่องเศร้า แล้วคุณก็ค่อยๆรู้ว่าเขาชอบเขียนเรื่องเศร้าเกี่ยวกับพวกตัวละครที่ไม่มี อยู่จริง พวกนักเขียนหรือนักร้องที่ตายไปแล้ว เขียนถึงตัวละครที่เหมือนเงาของเพื่อนคนเดียวที่เขารู้จัก เพื่อนที่เขาจินตนาการขึ้นจากหนังสือพวกนั้นจากดนตรีพวกนั้นเพราะเขาเกลียด มนุษย์ เขาไม่สามารถจะทนเขียนพวกเรื่องมนุษย์ได้จริงๆหรอก เขาทนพวกมนุษย์ไม่ได้สักนิด ในยามบ่ายมืดมิดร้อนอับที่ท้องเปลือยเปล่าของคุณชนกัน คุณรู้ว่าเขาจะไม่เขียนเรื่องของคุณ และที่คุณรู้แน่ๆก็คือคุณไม่รู้ว่าเมื่อไรเขาจะเกลียดคุณ คุณเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เขาทนได้ เขากระซิบบอกคุณเช่นนั้นเสมอและคุณก็หวาดกลัวเหลือเกินที่จะต้องสูญเสีย ตำแหน่งนั้นไป ไปสู่อีกตัวละครหนึ่งที่เขาคิดขึ้นมาใหม่ ร่างกายที่ไมมีจริง ซึ่งคุณไม่มีวันเป็นส่วนหนึ่งของมัน

 

บางสิ่งเคลื่อนที่ เชื่องช้าเข้าสู่จุดจบ ประดุจดั่งเรือโดยสารทวนน้ำบรรทุกศพของความหวังในวันเก่าๆ ความหวานซึ่งคุณพยายามยื้อยุดสุดกำลังไม่ให้เลือนไปจากปลายลิ้น โดยที่คุณรู้ดีว่าไม่มีทางสำเร็จ สรรพสิ่งเคลื่อนห่างออกจากความควบคุมของคุณทีละน้อย มีแต่ความโดดเดี่ยวเท่านั้นที่คุณเป็นเจ้าของ บนถนนโรยเศษแก้วซึ่งร่วงลงจากเนื้อตัวของคุณเอง คุณดุ่มเดินไป และหวังจะพบดอกกุหลาบสักดอกซึ่งยังคงบานรอคอยคุณอยู่ แต่ไม่มีอะไรแบบนั้น มีแต่ร่องรอยของเลือดซึ่งไหลออกจากปากแผลของวันวานเมื่อคุณเผลอพลั้งทำความ รักตกแตกไปพร้อมกับบางสิ่งในตัวคุณ

 

2.

เธอเขียนจดหมาย ลามาในอีเมลล์ และคุณก็โกรธที่มันไม่ใช่จดหมายรักจดหมายเลิกแบบเขียนมือพับใส่ซอง และยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อในไม่กี่ชั่วโมงถัดมา เธอเข้ารหัสแอคเคานท์ของคุณแล้วลบมันทิ้ง เธอรู้เหมือนที่คุณรู้ว่าคุณได้เปิดอ่านแล้ว คำลาห้วนสั้นเรื่อเรืองบนหน้าจออิเลคทรอนิคส์ คืนนั้นคุณไม่กลับบ้าน เช่าโรงแรมรูหนู ฟังเพลงรักกรีดกรอตลอดคืน เพลงที่คุณตั้งไว้เป็นริงโทนของคุณกับเธอ คุณฟังมันซ้ำจนแบตเตอรี่โทรศัพท์หมดไป ปล่อยให้มันดังอยู่เช่นนั้น ไม่ใช่เพราะคุณรักเธอเกินไป แต่เพราะคุณรักใครไม่มากพอ

 

เครื่อง ปรับอากาศยะเยียบ คุณแยกออกจากร่างของกันและกัน  รูดถุงยางอนามัยใช้แล้วออก เหวี่ยงลงไปข้างเตียง คุณพลิกตัวลงนอนคว่ำหน้ากับหมอน ความรู้สึกผิดลึกลับพรั่งพรูเหมือนแม่น้ำเชี่ยว คุณลุกไปทั้งยังเปลือย ควานหาบุหรี่ในกระเป๋ากางเกง ขยับเปิดหน้าต่างกระจกออก ลมกลางคืนพรั่งพรูเข้ามาในห้องเหมือนแม่น้ำเชี่ยวอีกสายหนึ่ง

 

-สูบบุหรี่ได้ไหม คุณถาม เอาสิ คุณตอบ นายล่ะเอาไหม ไม่ ผมไม่สูบบุหรี่ อ้อ คุณรำพึงแล้วเงียบไป

 

-นายมีแฟนหรือเปล่า มีสิ ผู้หญิง? อื้อ นายล่ะมีแฟนไหม อือ คุณปล่อยควันบุหรี่ลอยล่อง ผู้ชายน่ะ อ้อ ครับ คุณรับคำ

 

-นายโอเคไหม  ครับ ผมโอเค คุณตอบพลางส่งยิ้มให้กับสิ่งมีชีวิตงดงามที่ริมหน้าต่างซึ่งขับให้คุณดูชำรุดน่าเกลียด

 

แต่ คุณไม่ได้คุยกัน คุณนอนเปลือยเปล่าเงียบเชียบ คุณยื่นมือข้างที่คีบบุหรี่ออกไปนอกหน้าต่าง เครื่องปรับอากาศครางหึ่ง เสียงจอแจของข้างนอกลอดไหลเข้ามา  และเสียงใบยาสูบมอดไหม้

 

-นาย จะกอดเราก็ได้นะ คุณดับบุหรี่ปิดหน้าต่างแล้วคืบเคลื่อนขึ้นมาบนเตียงแต่คุณไม่ได้กอด ไม่เป็นไรครับ แค่นอนเฉยๆก็ไพอ   แล้วคุณก็อยู่ในท่านั้น ไม่ได้สนทนากันยาวนานหลายนาที

 

– งั้นเราไปก่อนดีกว่า  คุณก็พูดออกมา คลายสมดุลชวนอึดอัดขัดข้องหลังเสร็จกิจ อ้าว เดี๋ยวสิครับ อยู่คุยกันก่อน

 

เปลือยเปล่าใต้ผ้าห่มของโรงแรม ถุงยางอนามัยฉ่ำชื้นยับย่นค่อยๆเหือดชีวิตไปทีละน้อย คุณไม่รู้จักกัน จนแล้วจนรอดก็จะไม่รู้จักกัน

 

-คุณ กับแฟนรักกันดีอยู่ไหม ก็เรื่อยๆนะ เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน แฟนเราเขียนหนังสือว่ะ วันๆก็ตะลอนไปเขียนหนังสือ ไปที่นั่นที่นี่ แล้วนายล่ะ ก็ใกล้จะเลิกกันแล้วล่ะ คุณตอบ เจ็บแปลบที่ในที่สุดก็พูดมันออกมา

 

-เหรอ ทำไมเหรอ คุณถาม แต่คุณจะไม่ตอบ คุณไม่มีคำตอบใดๆหลงเหลืออยู่อีกแล้ว หัวใจของคุณก็เหือดไปเหมือนถุงยางอนามัยที่ข้างเตียง

 

-นาย เอาเก่งนะ ขอบคุณครับ คุณเขินเล็กน้อย นัดเอากับคนในเนตบ่อยเหรอ คุณอึกอัก ถ้าคุณตอบตามความจริงคุณก็กำลังยืนยันว่าคุณเพิ่งโกหกในกระทู้เมื่อสอง ชั่วโมงที่แล้ว เปล่าหรอก คุณคนแรก คุณตอบตามความจริง ว่าแล้วเชียว คุณยิ้มมุมปาก คุณมีเซกส์มามากพอจะแยกความเก้ๆกังๆเล็กๆน้อยๆพวกนั้นออก คุณรู้ได้แทบจะในทันทีว่าคุณกำลังเจอไก่อ่อน แต่คุณก็เล่นเกมไปด้วยกัน จะว่าไป มันก็เป็นเซกส์ที่ไม่เลวร้ายนัก

 

คุณก็คิดเหมือนที่ เคยคิดมาหลายร้อยครั้งตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ถึงที่สุดคุณจะอยู่คนเดียว เธอจะไปจากคุณ เรื่องราวเรียบง่าย ความรักไม่มากพอ คุณรักเธอไม่มากพอ เมื่อเธอรู้ เธอก็จะไปจากคุณ คุณแตกสลาย  ไร้การเยียวยา คุณเติบโตมาเช่นนั้น ปิดกั้นจากสิ่งต่างๆ เต้นรำคนเดียวเวลาเป็นสุขแล้วแอบดูโลกอยู่หลังประตูที่เปิดแง้ม คุณคิดถึงเสียงเดินของเธอ หรือการถอนหายใจเมื่อเธอไม่พอใจคุณ  คุณคิดถึงสิ่งต่างๆ ความสำนึกผิดยังคงพรั่งพรูแม้เมื่อปิดหน้าต่างแล้ว แม้เมื่อถะถั่งหลั่งล้นแล้ว คุณเบียดชิดกับร่างกายของคุณ ล้อเล่นอยู่กับหน้าท้องเนียนเรียบแบบที่คุณใฝ่ฝันมาตลอดช่วงวัยหนุ่ม

 

– แล้วคุณนัดแบบนี่บ่อยเหรอ  อือม ก็แล้วแต่นะ แล้วแฟนคุณล่ะ เขาไม่ค่อยอยู่หรอก

 

คุณ คิดถึงคนรัก คิดถึงเสมอไม่ว่าคุณจะนอนอยู่กับใคร คุณคิดว่าเขาก็คงจะนอนกับคนอื่นเหมือนกัน คุณรู้สึกปวดแปลบต่อข้อตกลงอันเห็นแก่ได้นั้น คุณคิดว่าเขาก็คงปวดร้าวเหมือนกัน ในความพึงพอใจมีความเจ็บปวดเสมอ อะไรพวกนี้กัดกินผู้คน ช่วยเหลืออะไรไม่ได้

 

3.

คุณอาบ น้ำทีหลัง ในห้องน้ำที่ฟุ้งไปด้วยหมอกของน้ำอุ่น คุณรู้สึกราวกับถูกโบยตีด้วยมวลน้ำของฝักบัว โลกสั่นไหวจนเหมือนจะพังลงต่อหน้า เศษแก้วแสนเศร้า กระจัดกระจายอยู่ภายใน เรือเชื่องช้าเคลื่อนถึงฝั่งฟาก เส้นใยสุดท้ายยึดสรรพสิ่งขาดผึง ร่องรอยของเด็กหนุ่มอบอวลอยู่ในละอองฝ้าเกาะกระจก คุณมองไม่เห็นใบหน้าตัวเอง เมื่อคุณปิดน้ำอุ่น เปลือยอยู่หน้ากระจกที่สะท้อนได้เฉพาะรูปทรงเลือนราง คุณก็หนาวยะเยือกอยู่ภายใน

 

คุณอาบน้ำสดใหม่ ลงลิฟต์หรูหราออกไปสู่กลางคืนมืดสนิท ความมืดของมันเข้มข้นราวกับหลุมดำในท้องน้อยที่ความหื่นอยากถูกถอนออกไป ทั้งหมดจนเหลือเพียงความว่างเปล่ามืดตื้อ คุณรักชอบกลางคืนเสมอ อากาศโปร่งเบาเศร้าสร้อย ร่องรอยของหยดน้ำอุ่นบนแผ่นหลังที่ซึมอยู่ในเสื้อยืดสีสดค่อยๆระเหยไป คุณลืมชื่อเขาไปแล้ว แต่ความทุกข์เศร้าบางส่วนของคนที่คุณนอนด้วยติดมากับคุณเหมือนรอยด่างที่ลบ ไม่ออก  คุณอาจจะเพิ่งร่วมรักกับบางสิ่งที่คล้ายคลึงกับตัวเอง เพียงแต่คุณไม่รู้  รอยแผลปริแตก หลังการถูกชำแรกด้วยความแปลกหน้า อีกคืนกำลังล่วงพ้น คุณชอบการอยู่คนเดียว คุณคิดกับตัวเอง

 

4.

 

เธอ บอกกับคุณว่าเธอจะไปแล้ว น้ำเสียงเรียบง่ายงดงามเหมือนกับการบอกว่าจะออกไปซื้อของที่ปากซอย หรือจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนสักสองสามวัน กระเป๋าใบที่เหมือนเป็นคู่แฝดกับใบของคุณเมื่อครั้งที่ซื้อมาพร้อมกันเผชิญ หน้ากันตรงปากประตู เธอคอยให้คุณกลับเข้าบ้านเพื่อที่จะบอกลา วูบหนึ่งคุณเผลอคิดว่าเธอรู้ว่าคุณนอกใจเธอ ครั้งแรกตลอดหลายปีที่คบกัน นี่เป็นครั้งแรกที่คุณไปนอนกับผู้ชายคนอื่น คนแรกของคุณ การเล่นตลกเล็กๆน้อยๆของชีวิตทำให้ความรักของคุณล่มสลาย แต่คุณรู้ว่าไม่ใช่เรื่องนั้น คุณรู้ว่าการนอนกับผู้ชายเป็นความผิดจำลองที่จะทำให้คุณไม่ต้องยอมรับความ จริงที่ว่าเธอไม่ได้รักคุณอีกแล้ว เพราะคุณไม่เคยรักเธอหรืออะไรทั้งสิ้น  ไม่รักผมแล้วเหรอ คุณปล่อยไม้ตาย ไม่รู้เลย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน เธอตอบเสียงเศร้า เศษแก้วขยับเคลื่อน คุณได้ยินเสียงมันเลื่อนลั่นอยู่ในร่าง ผมรักคุณนะ คุณอาจจะพูดออกไปอย่างนั้น เพื่อยืดความทุกข์ทรมานนี้ออกไป เราอาจจะเดินด้วยกันไปจนถึงแก่เฒ่า ทิ่มแทงกันครั้งแล้วครั้งเล่า และคุณก็รู้เหมือนที่เธอรู้ หลังจากทิ่มแทงกันอย่างสาแก่ใจ พวกคุณก็จะมีแต่กันและกัน คนที่ทนกันได้มากที่สุด เพราะต่างรู้ว่าจะตอบโต้กันอย่างไร แผลหนึ่งของเธอแลกกับอีกแผลของคุณ  คุณได้อ่านอีเมลล์นั่นใช่ไหม เธอถาม อือ ผมได้อ่าน ทำไมคุณต้องลบมัน เธอไม่ตอบ ทำไมคุณไม่บอกผมตรงๆ ก็กำลังบอกอยู่นี่ไง เธอลงไปดาบหนึ่ง  อย่างน้อยเขียนจดหมายด้วยลายมือของคุณเอง คุณหมายจะฟันกลับคืนด้วยคำพูดทึ่มทื่อของเด็กแต่ใจ แต่คุณพ่ายแพ้ กวัดแกว่งดาบป้อแป้ เธอมองคุณด้วยสายตาสมเพชแกมเศร้า  เส้นผมของเธอสะท้อนแสงแดด โลกเลื่อนลั่นอยู่ในหู คุณมีคนอื่นหรือ คุณฉวยอาวุธใกล้มือ มันไม่ใช่เรื่องนั้นเลยสักนิด เธอตอบด้วยอาการของคนที่จะร้องให้ออกมาได้ทุกเมื่อ เธอยื่นมือมาลูบใบหน้าของคุณ แต่คุณเบือนหน้านี้ กลัวเศษแก้วในดวงตาจะบาดเธอ เธอชะงักมือตรงนั้น คิดว่าคุณรังเกียจเธอ มือชะงักค้างก่อนจมลงคว้ากระเป๋า  คุณโผเข้ากอดเธอไว้ได้ยินเสียงร่างของตัวเองโดนทิ่มแทงครั้งแล้วครั้งเล่า ดูแลตัวเองนะ เธอกระซิบกับคุณ

 

ห้องของคุณมืดสนิทเหมือนที่เคย เป็น เขาเปิดไฟดวงเดียวในห้องไม่ติด กลางคืนมืดหมองโอบกอดสรรพสิ่งจนไม่เหลือแสงแม้แต่จากช่องเหนือประตู เขากดโทศัพท์มือถือแทนไฟฉาย ห้องของคุณคล้ายเป็นถ้ำลึกลับที่นักสำรวจมาถึงหลังจากหินงอกหินย้อยทั้งหมด ได้ถูกทำลายล้างลงไปแล้ว ที่นอนยับย่น ตู้เสื้อผ้าว่างเปล่า ห้องโอบกอดเขาไว้แทนคุณ  เขานั่งลงบนฟูกนอนเหม็นอับ ไฟนีออนหลอดขาดไม่ทำหน้าที่แล้ว เขาเอื้อมมือไปเปิดทีวี และใช้แสงของมันแทนแสงไฟ แสงกะพริบเศร้าสร้อยทุกข์ระทมแนบมากับเสียงจากละครหลังข่าว ชั่วขณะที่หญิงสาวออกจากบ้านใหญ่ที่ไร้หัวใจ ชั่วขณะที่นางมารร้ายยื้อยุดพระเอกไว้กับตัวไม่ให้ออกไปตามเด็กสาวที่กำลัง เดินพ้นสวนหน้าบ้านไป  เรื่องเล่าใหม่ๆอัดแน่นอยู่ในเป้ของเขา สุกสว่างเรื่อเรืองในห้องที่ไม่มีคนอยู่อาศัยอีกแล้วเงียบใบ้มืดดำเหมือน ท้องน้อยของคุณ

 

คุณยังคงลักลอบเข้าไปในเวบบอร์ดพวกนั้นเป็น บางครั้ง ตอนที่เธอไม่อยู่ ตอนที่แสงแดดในห้องเช่าใหม่สาดส่อง คุณไล่สายตามองดูผู้คนแปลกหน้านัดพบกัน คิดถึงเซกส์อันดิบเถื่อนที่อีกผู้คนกลายเป็นวัตถุทางเพศของกันและกัน เธอยังคงอยู่กับคุณในที่สุด แต่เขาไม่อยู่กับคุณแล้ว เป็นคุณที่เขียนหนังสือดูบ้าง คุณคิดว่าการเกลียดมนุษย์บ้างก็เป็นเรื่องดี แต่คุณไม่เคยเกลียดใครได้จริงๆ คุณคิดเสมอว่าเขาอยู่ที่ไหนหรือทำอะไรอยู่ คุณยังคงตามอ่านบลอกของเขา คุณยังคงเห็นร่องรอยบางอย่างที่คุณทิ้งไว้ให้กับเขาในข้อเขียนต่างๆ คุณเห็นตัวละครบางตัวที่อาจจะเป็นตัวคุณ แปลบปลาบอยู่ลึกๆที่คุณกลายเป็นตัวละครอีกตัว เป็นคนที่เขาไม่เกลียดแต่ไม่อาจครอบครองชั่วนิรันดร์ คุณชอบห้องที่มีแสงแดด  และคุณยังคงคิดถึงเรื่องต่างๆเวลาเดินทางไปสัมมนา คุณยังคงรู้สึกว่าตัวเองถูกทอดทิ้ง รู้สึกว่าถ้าคุณรักเธอมากกว่านี้เธอจะไม่ทอดทิ้งคุณ แต่คุณไม่รู้อะไรเลย  คุณไม่รู้อะไรเลย แต่คุณก็เขียนเรื่องบางเรื่องออกมา เรื่องที่หยิบตัวละครมาจากคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่คุณเคยนอนด้วย คนที่ดูเศร้าๆและมีเซกส์ปานกลาง ไม่ลวแต่ไม่ดี คนที่ตัวสั่นน้อยๆตลอดการร่วมรัก ราวกับร่างกายทำจากกระจกบางชนิดที่เปราะบาง ซึ่งของแบบนั้นตกแตกเสมอ เช่นเดียวกับคุณ